|
Wystarczy wtedy mieć raz wpisaną formułę mnożącą liczbę kupionych produktów przez cenę jednostkową / komórka E8/, a następnie skopiować ją do pozostałych komórek. / E9, E10,E11 /. Po skopiowaniu formuła będzie działać prawidłowo, ponieważ do obliczeń zostanie wzięta zawartość właściwych komórek. Jeżeli podczas pisania formuły używasz tylko numerów kolumn i wierszy (a nie konkretnych wartości), to korzystasz z adresowania względnego. Podczas kopiowania komórki zawierającej tak zdefiniowaną formułę, adresy w formule są automatycznie uaktualniane, zależnie od tego, do jakiej nowej komórki zostanie skopiowana formuła. Prześledźmy na przykładzie mnożenia liczb, w jaki sposób arkusz kalkulacyjny interpretuje adres względny. W komórkach B6 i C3 oraz A5 i B4 wpisz pary liczb, które chcesz pomnożyć przez siebie. Wynik mnożenia B6*C4 zapisz w komórce E8. Formuła będzie miała postać =B6*C4 i zostanie przez arkusz zinterpretowana następująco: pierwszą wartość weź z komórki, która znajduje się o trzy komórki w lewo i dwie do góry od tej, w której jest wpisana formuła, czyli B6. Drugą wartość weź z komórki, która znajduje się o dwie kolumny w lewo i cztery wiersze w górę od tej, w której jest wpisana formuła, czyli z c4.
Po skopiowaniu skopiowaniu formuły do innej komórki np. do komórki I11 interpretacja formuły jest taka co zostało pokazane na rysunku. Jeśli chcesz aby arkusz zawsze pobierał wartości
ze ściśle określonej komórki np. gdy mnożysz kilka liczb przez
tę samą liczbę, wykorzystujemy adresowanie bezwzględne. Podczas
wpisywania formuły, przed nazwą kolumny i wiersza wstawiamy
symbol
|
