|
Kryptologia jest nauką o szyfrowaniu, czyli bezpiecznych sposobach przekazywania informacji. Kryptologię dzieli się na: kryptografia - nauka o tworzeniu szyfrów i kryptoanaliza - nauka o łamaniu szyfrów, tzn. o odczytywaniu zaszyfrowanej wiadomości bez znajomości klucza. Kryptologia jest nauką ścisłą, zajmuje się praktycznym zastosowaniem matematyki w ochronie danych. Ważną rolę we współczesnej kryptografii odgrywają takie działy matematyki jak: teoria liczb, logika kombinatoryczna, teoria złożoności, i teoria informacji. Kryptologia jako nauka liczy kilka tysięcy lat. Jej rozwój przebiegał równolegle z rozwojem matematyki. Obecnie kryptografia stosowana jest do ochrony danych cyfrowych, ale wykorzystywano ją już w czasach starożytnych. Kryptologia jako nauka liczy kilka tysięcy lat. Zapiski na temat stosowania szyfrów znaleziono na pochodzących z Mezopotamii tabliczkach z pismem klinowym datowanych już na 1500 rok p.n.e. Rozwój kryptografii był powolny i nierówny. Powstawała ona niezależnie w wielu kręgach kulturowych i przybierała różne formy i stopnie zaawansowania. Rozwój przebiegał równolegle z rozwojem matematyki. Szczególnie działania matematyków w czasie II Wojny światowej przyczyniły się do kojarzenia kryptologii z matematyką. Proszę wyszukać informacje o Kodzie ENIGMA Istotą kryptografii jest zamiana tekstu jawnego na zaszyfrowany. Algorytm służący do zaszyfrowania i odszyfrowania wiadomości to szyfr, zaszyfrowana wiadomość - szyfrogram. Szyfry dzieli się na symetryczne i asymetryczne.
Szyfry symetryczne to takie, gdzie do szyfrowania i odszyfrowania potrzebny jest ten sam klucz. Bezpieczeństwo tych szyfrów opiera się tylko na utrzymaniu w tajemnicy klucza. Ujawnienie klucza pozwala odtworzyć szyfrogram.
Szyfry klasyczne mogą się obecnie wydawać zbyt proste. Trzeba jednak pamiętać że powstawały w czasach gdy nie tylko nie było komputerów ale także niewielu ludzi umiało czytać i liczyć. Metody szyfrowania muszą być dostosowane do umiejętności użytkowników oraz warunków w jakich się znajdują. Najprostszymi szyframi są szyfry podstawieniowe monoalfabetyczne. Szyfrowanie takie polega na podstawieniu w miejsce każdej litery tekstu jawnego, odpowiadającej jej jednej litery z alfabetu stworzonego w określony sposób. Podstawienie to ma charakter jeden do jeden, czyli jednej literze tekstu jawnego odpowiada tylko jedna litera alfabetu szyfrującego. Przykładami takich szyfrów są: Szyfr Cezara (100-44 p.n.e), Szyfr AtBash.
To jeden z najstarszych i najbardziej znanych szyfrów. Posługiwał się nim Juliusz Cezar. Polega ona na zastąpieniu każdej litery tekstu literą, która w alfabecie znajduje się 3 miejsca dalej. Jest to bardzo łatwy do załamania szyfr. (Złośliwi twierdzili, że jego skuteczność wynikała głównie z faktu, że wrogowie jego, którzy mogli przechwycić szyfrowane nim wiadomości, często nie umieli czytać. ) Zatem do odczytu tekstu konieczna jest ta sama wiedza, co do jego zaszyfrowania: algorytm i klucz
Zakodowane słowo uczelnia
Zakoduj słowo informatyka
Szyfr AtBash, to wywodzący się z tradycji żydowskiej szyfr monoalfabetyczny. Zamiast każdej z liter alfabetu jawnego, podstawia się literę, która leży w takiej samej odległości od końca alfabetu, co dana litera od początku. W praktyce polega to na odwróceniu alfabetu.
Zakodowany tekst jawny Uczenia
Zakoduj słowo informatyka
Szyfry asymetryczne wykorzystują dwa klucze: publiczny, który służy do zaszyfrowania wiadomości i prywatny - tajny, do odszyfrowania. Odbiorca wiadomości wysyła jawnie swój klucz publiczny, nadawca szyfruje nim wiadomość i wysyła. Do odszyfrowania służy klucz prywatny. Przechwycenie klucza publicznego nie pozwala na odszyfrowanie wiadomości. Nie można także w żaden sposób na jego podstawie odtworzyć klucza prywatnego.
Ponieważ kryptografia asymetryczna jest o wiele wolniejsza od symetrycznej, prawie nigdy nie szyfruje się wiadomości za pomocą kryptosystemów asymetrycznych. Takie protokoły, łączące elementy kryptografii symetrycznej i asymetrycznej, nazywa się hybrydowymi. Podstawy SSL (Secure Socket Layer) SSL jest protokołem sieciowym używanym do bezpiecznych połączeń internetowych. Został opracowany przez firmę Netscape i powszechnie go przyjęto jako standard szyfrowania na WWW. Normalnie strony z serwerów oraz formularze do serwera są przesyłane przez się otwartym tekstem, który stosunkowo łatwo przechwycić (szczególnie w sieci lokalnej). Jeśli serwer używa protokołu SSL do komunikacji z przeglądarką, wówczas informacja w obie strony (między serwerem www i przeglądarką) jest przesyłana przez się w sposób zaszyfrowany. Protokół SSL jest jedną z metod zapewniających bezpieczeństwo w transakcjach finansowych. Moc szyfrowania Ważną sprawą dla bezpieczeństwa zaszyfrowanych informacji jest długo�ę używanych kluczy (np. 128 bitów). Im klucze są dłuższe, tym trudniej jest informacje odszyfrować. Powszechnie się uważa, że:
łamanie kluczy metodą brute force (sprawdzanie po kolei możliwych kluczy).
Oznaczenia SSL Połączenie się ze stroną WWW poprzez SSL jest oznaczane w przeglądarkach następująco:
Zbadaj teraz swoją przeglądarkę wchodząc na szyfrowane strony firmy Thawte (serwis posiada certyfikat SSL 128): https://www.thawte.com
|
