Wyobraźmy sobie model atomu wodoru w powiększeniu 10¹⁵ (milion miliardów) razy). Wówczas jądrem byłaby kulka o średnicy około 1m, zaś kulka modelująca elektron krążyła by po okręgu o promieniu 100km.

Wyobraźmy sobie kulę 11 gram ołowiu. Gdybyśmy mieli taką samą kulę, która byłaby jądrem czyli mieszaniną protonów i neutronów to ważyła by 200 mln ton. Tak duża jest gęstość jądra atomowego.

Jeżeli cały Manhattan zgniatalibyśmy tak aby osiągnąć gęstość jądra atomu -  to mieściłby się on na połowie małej  łyżeczki do herbaty.

Gitarzyści w czasie występów na estradzie bardzo często muszą stroić gitary, ponieważ ich metalowe struny ogrzane np. światłem reflektorów rozszerzają się, co powoduje rozstrajanie instrumentów.

Echo słyszymy jeśli ucho rozróżni dwa dźwięki następujące po sobie: wysłany ze źródła i odbity od przeszkody. Aby to zaszło czas musi być dłuższy niż 0,1 sekundy ponieważ taka jest rozdzielczość czasowa ucha. Przeszkoda odbijająca musi więc znajdować się dalej niż 17 metrów. Jeśli odbicie następuje od przeszkody bliższej dźwięki się zlewają i mamy pogłos. Pogłos zniekształca odbierane dźwięki i powoduje zmęczenie i rozdrażnienie. Dlatego też sale koncertowe i widowiskowe wyłożone są materiałami pochłaniającymi dźwięki.

 Najszybszym na świecie ssakiem jest gepard. Potrafi on biegać nawet z prędkością 110km/s. W ciągu dwóch sekund przyspiesza od zera do 70km/s

 

 

 

 

 Oddziaływanie grawitacyjne Księżyca wywołuje na Ziemi przypływy i odpływy mórz. Zjawisko polega na tym, że w punkcie A (rysunek) przyspieszenie grawitacyjne ze strony Księżyca jest silniejsze niż w punkcie O ponieważ punkt A jest bliżej Księżyca. Analogicznie w punkcie B przyspieszenie księżycowe jest słabsze niż w O, gdyż B jest dalej. Jest to więc efekt różnicowy występujący skutek nierówności przyspieszeń w różnych punktach globu ziemskiego. W rezultacie, jak widać z rysunku, Księżyc usiłuje rozciągnąć powierzchnię oceanów, (samą skorupę ziemską zresztą też) wzdłuż linii łączącej go ze środkiem Ziemi. Ruch wirowy Ziemi powoduje, że wybrzuszenia przypływowe nie leżą dokładnie na tej linii, a w każdym miejscu, gdzie pływy są odczuwalne, mamy dwa przypływy i dwa odpływy w ciągu doby.

Tak wygląda model samolotu w tunelu aerodynamicznym. Dym zawarty w powietrzu pozwala zobaczyć, jak układają się strugi powietrza, przez co widoczne są zawirowania powietrza. Takie tunele używane są do testowania nowych konstrukcji

 

Niektóre artykuły spożywcze są konserwowane przez poddawanie ich działaniu promieni gamma. Przedłuża to znacznie przydatność do spożycia, gdyż opóźnia procesy rozkładu. Dla przykładu pokazano truskawki pochodzące z jednego zbioru, lecz nie poddane (po lewej) oraz poddane (po prawej). Różnica ujawnia się już w ciągu kilku dni.

 

Wartość przyspieszenia ziemskiego jest różna w różnych punktach powierzchni Ziemi dlatego, że Ziemia wykonuje ruch obrotowy wokół własnej osi oraz kula ziemska nie jest kulą geometryczną - jest spłaszczona przy biegunach. Odległość powierzchni Ziemi od jej powierzchni od jej środka jest tam mniejsza niż na równiku. Ostatecznie więc siła, która nadaje ciałom przyspieszenie ziemskie, jest (z wyjątkiem biegunów) znacznie mniejsza od siły przyciągania ziemskiego. Nazywamy ją ciężarem. Ciężar tego samego ciała jest różny w różnych szerokościach geograficznych, różne wartości ma więc także przyspieszenie ziemskie. Na biegunach jego wartość wynosi 9,831m/s2, a na równiku 9,781m/s²

Ziemia zachowuje się tak jak magnes. O właściwościach magnetycznych decyduje będące w ciągłym ruchu Wynikającym z ruchu obrotowego) płynne jądro Ziemi składające się ze stopionego żelaza z niklem. Ziemia ma dwa bieguny magnetyczne, które nie pokrywają się z biegunami geograficznymi. Magnetyczny biegun południowy znajduje się w kanadyjskim rejonie Arktyki, około 1600 km od bieguna geograficznego północnego, a magnetyczny biegun północny leży na Antarktydzie, na Ziemi Adeli, około 2400 km od bieguna geograficznego południowego. Kierunki linii pola magnetycznego na równiku są równoległe do powierzchni Ziemi, na biegunach biegną pionowo, zaś w strefie pośredniej biegną pod kątem zależnym od szerokości geograficznej. Na niezbyt wielkiej przestrzeni pole magnetyczne Ziemi można traktować jako jednorodne.

Najpowszechniej znane zastosowanie magnesu trwałego to igła magnetyczna w kompasie. Jak wiadomo, nie wskazuje ona północy geograficznej, ponieważ oś obrotu Ziemi, wyznaczająca bieguny geograficzne, nie pokrywa się z linią łączącą bieguny magnetyczne. W związku z tym wyznaczenie kierunku północy geograficznej za pomocą kompasu wymaga uwzględnienia poprawki zwanej deklinacją magnetyczną, która określa kąt pomiędzy płaszczyznami południków, geograficznego i magnetycznego (ten ostatni wyznacza linia na powierzchni Ziemi, w każdym punkcie styczna do składowej poziomej pola ziemskiego). Gdyby Krzysztof Kolumb był świadom istnienia zjawiska deklinacji magnetycznej, prawdopodobnie nie odkryłby Ameryki. Dziś nie jest to już tak istotne, bowiem kompasy żyroskopowe wskazują dokładnie kierunek północy geograficznej, a najbardziej nowoczesne urządzenia lokacyjne (rozmiarów telefonu komórkowego), korzystające z pomocy satelitów, pozwalają określić położenie w dowolnym punkcie kuli ziemskiej z dokładnością do jednego metra.

W metalach znajdują się swobodne elektrony, które bez zewnętrznego pola elektrycznego poruszają się ruchem chaotycznym. Średnia prędkość elektronów metalu w ich bezładnym ruchu cieplnym w temperaturze pokojowej jest rzędu 100 000 m/s. Gdy na końcach przewodnika pojawia się różnica potencjałów, powstaje pole elektryczne i wszystkie swobodne elektrony zaczynają się poruszać w jednym kierunku ruchem uporządkowanym. Pole elektryczne rozchodzi się z prędkością światła wynoszącą 300 000 km/s, tak więc wszystkie elektrony zaczynają się poruszać niemal jednocześnie. Średnia prędkość uporządkowanego ruchu (dryfu) elektronów w cienkim drucie wynosi tylko 0,01 m/s, gdyż elektrony zderzają się z jonami sieci.

Niektóre zwierzęta potrafią wytwarzać napięcie elektryczne. Na przykład płaszczki elektryczne i węgorze elektryczne (żyjące w Ameryce Południowej i Środkowej) wykorzystują je do ogłuszania lub zabijania swych ofiar. Zapas energii, jaką węgorz ma nagromadzoną w ogonie, wystarczyłby do rozbłyśnięcia kilkunastu żarówek.
 

Słona woda wrze w temperaturze wyższej niż 100oC. W osolonej wodzie mięso i warzywa gotują się szybciej, ponieważ ma ona wyższą temperaturę wrzenia. W ciągu jednej sekundy nasze ciało trafia 15 tysięcy cząstek a, b, g pochodzących z promieniowania naturalnego i kosmosu. Z tego połowa przechodzi i wędruje dalej. Punkty na równiku poruszają się z prędkością 1670 km/h na skutek ruchu obrotowego Ziemi dookoła swojej osi. Cała Ziemia w ruchu obiegowym wokół Słońca ma prędkość zimą 30,3 km/s, a latem 29,3 km/s. Słońce z całym Układem Słonecznym obiega centrum naszej galaktyki "Drogi Mlecznej" z prędkością 200 km/s, jeden pełny obrót trwa 250 mln lat. Światło poruszające się z prędkością 300 000km/s potrzebuje 8 minut aby przebyć ze Słońca na Ziemię, minut by dotrzeć z Ziemi na Pluton, 4,3 lat by dotrzeć do najbliższej gwiazdy Proxima Centauri, 30 000 lat by dotrzeć do centrum naszej galaktyki (Drogi Mlecznej, natomiast 156 000 lat musi wędrować by dotrzeć do sąsiedniej galaktyki - Wielkiego Obłoku Magellana. Zjawisko zmniejszania objętości dwóch cieczy po ich zmieszaniu nazywamy kontrakcją. Po zmieszaniu 0,5 litra wody i 0,5 litra alkoholu otrzymujemy 0,97 litra roztworu. Mieszanina wody i kwasu siarkowego wykazuje również kontrakcję. Kafar / Baba/ jest  to urządzenie służące do wbijania w grunt pali, w których wykorzystywany jest przyrost energii potencjalnej, w celu odzyskania jej w postaci pracy. Najprostszy kafar zbudowany jest z dużego obciążnika tzw. baby, wciąganego na pewną wysokość, a następnie spuszczanego na pal, który należy wbić w ziemię. Nowoczesne kafary przeznaczone są do wbijania pali żelbetonowych, rur stalowych lub ścianek szczelnych w grunt, za pomocą młota spalinowego lub wolno-spadowego. Takie kafary wykorzystywane były przy budowie niektórych stacji metra w Warszawie.